Ukulele çalarak dünyayı geziyor

Çağatay Alpak (27) doktor. Üniversiteyi bitirip zorunlu hizmeti tamamladıktan sonra mesleği bıraktı. Hiç yurt dışına çıkmamıştı ve dünya turuna karar verdi. Bu aslında bir seyahat planı değil, hayat değişikliği planıydı… Macera Gürcistan’da başladı ve Asya’ya kadar uzadı… Ne rotası belli ne de planı, rüzgâr nereye savurursa oraya gidiyor. Yol boyunca birçok işte çalışıp çok iyi para da kazandı. Şu sıralar otostop çekerek ve ukulele çalarak serüvenine devam ediyor. Alpak ile serüvenini konuştuk.Fotoğraflar: Çağatay Apak

Aslında güzel bir mesleğiniz var ama yapmayıp kendinizi yollara adadınız, neden böyle bir şey tercih ettiniz?
– Celal Bayar Üniversitesi tıp fakültesinden mezun oldum. “Bu mesleği 30-40 yıl boyunca yapacaksınız” dediklerinde ürktüğümü hatırlıyorum.

Okulu bitirince mecburi hizmetim için Ordu’da küçük bir ilçeye atandım. Güzel günlerdi… Mesleğin özünü sevdim ama küçük bir çemberin etrafında dönüp duruyordum.

Bu yüzden çemberin çapını genişletmeye başladım. Aslında bu bir seyahat planı değil, hayat değişikliği planı…

Direkt çemberi seyahatle genişletmek istediğinize göre, hep hayatınızdaydı sanırım…
– Yıllardır Türkiye’de yapmış olduğum kısa geziler olayın tam göbeğine seyahat ve dünya turunu koydu. Daha önce yurt dışına hiç çıkmadım.

Mecburi hizmet bittiğinde insanların genelinin gözünde hekimliği bırakan şımarık ve nankör bir genç, yakın dostlarımın gözündeyse gezgindim.

Peki macera nerede başladı, nasıl yol aldı?
– Bir rotam yoktu ama karadan ilerlemek istediğimden Sarp Sınır Kapısı’ndan Gürcistan’a geçtim. Burada biraz kalıp Azerbaycan’a ilerledim.

Sonra güneye İran’a geçtim ve iki ay kaldım. Daha sonrası Hindistan, Malezya ve “yeni evim” dediğim Tayland… Şu an Myanmar’dayım…

İran dışarıdan kapalı kutu gibi görünüyor, burada sizi en çok ne etkiledi?
– Kadınların yüzüne üçüncü gün bakabilmiştim sanırım. Göz göze gelirsek polisler koluma girip beni nezarete atacaklar gibi geliyordu.

Sonra bana selam veren teyzelerin ve üniversiteli genç arkadaşların sayısı artınca rahatladım. En çok misafirperverlikten etkilendim.

Kalacağım yerin yakınındaki bir fırına gidip ekmek kuyruğuna girdim. Birkaç saniye sonra biri kolumdan çekiştirdi ve yarı Farsça yarı Türkçe “Hoş geldin evimize, buyur misafirimizsin” dedi.

Daha cevaplayamadan öbürü elime birkaç ekmek tutuşturdu. Çok iyiler gerçekten.

İran’da nereleri gezdiniz?
– Kuzeyde Tebriz’den başlayıp Tahran’a kadar bir sürü şehri tek başıma gezdim. Sonra çöl şehri Yazd, dünyanın yarısı denilen İsfahan, iki güzel ada keşm ve hörmüz, romantizminin farklı bir boyutu olan Şiraz’da toplam bir buçuk ay geçirdim.

Güvenlik konusu kafalarda hep soru işaretidir konu İran olunca. Tahran’ın göbeğinde çantamı yarım saat yolun ortasında bıraktım, kimse dokunmaya dahi yeltenmedi.

Evinde kaldığım ya da otostopta beni alan kimse zarar verme niyetinde değildi.

Dünya turun boyunca hiç çalıştın mı?
– Sokakta ukulele ile müzik yaparak güzel bir miktar para kazandım. Bir saat çalıp 150-160 lira kazandığım da oldu, hiç kazanamadığım da…

Tayland’da tesadüfler sonucu iş bulup bir özel okulda İngilizce öğretmeni olarak çalışmaya başladım. Toplam altı-yedi ay çalıştım. Aylık kazancım yaklaşık 4 bin liraydı.

Öncesinde ukulele çalıyor muydunuz?
– Aslında yola mızıka ile çıktım. Sıkıldıkça üflerim belki para da kazanırım diye… Tahran’da ukulele çalan bir arkadaşla birlikte gezmeye karar verdik.

Tahran metrosunda birlikte müzik yapmaya karar verdik. Sonra zamala ben de kendimi geliştirdim. İran’da da insanlar sokak müziğine fazla ilgi gösteriyor. Yasak olan her zaman cezbedicidir.

Neden Tayland için ‘yeni evim’ diyorsunuz?
– 10 ay yaşadım Tayland’da ve her yeri gezdim. Bangkok’u sokak sokak biliyorum artık.

Birine yanlışlıkla çarptığında üste çıkmak yerine özür dilemek, bir diyalog içerisindeyken her an olay çıkaracakmış gibi bir ses tonuyla konuşmamak, insanlara tehditkâr değil samimi ve mahcup bakmak aslında olması gereken çok temel şeyler.

Taylandlılar saygıya dayalı bir hayatları olduğundan bunu doğal halleriyle çok güzel öğretiyorlar size. Beni çok etkiledi…

Ne kadar bir bütçeyle yola çıktınız?
Yol öncesi çok fazla para biriktiremedim. 10 15 bin lira ile başladı maceram… “Param biterse yolda çalışır devam ederim” diyordum hep.

Bu yolculuk 6 aylık- 1 yıllık bir tur olmadığı için kayıt tutmuyorum. 1 günde 50 dolar harcadığım günler oldu, hiç harcamadığım günler de.

Lüks restoranlarda da yemek yiyorum, sokakta da. Ülkeye göre aylık 300-400 dolar arası bir harcamam var.