Fedakar Baba Hüseyin Göçmen, Çocuklarına Hem Annelik Hem de Babalık Yapıyor

Eskişehir’in Odunpazarı ilçesindeki Huzur Mahallesi’nde yaşayan Hüseyin Göçmen, hayata tutunma ve ailesine destek olma konusunda örnek bir duruş sergiliyor. 2020 yılında hayatını kaybeden eşinin ardından, iki çocuğuna hem annelik hem de babalık yaparak, ailesinin ihtiyaçlarını karşılamaya devam ediyor. Her gün çocuklarını okuldan alan ve onları büyük bir sevgiyle karşılayan Göçmen, küçük oğlunun zaman zaman “Annem neden bizimle gelmiyor?” sorusuna karşılık, içtenlikle “Annen şu an biraz rahatsız, hastaneden çıkınca gelecek” diyerek, gerçeği saklamadan anlatıyor.

Hüseyin Göçmen‘in yaşamı, eşini kaybettikten sonra tamamen değişti. Ağustos 2020’de kalp krizi sonucu kaybettiği eşinin ardından, 3 ve 2 yaşındaki çocuklarıyla birlikte hayata tutundu. Aynı zamanda, 80 yaşındaki annesine de bakım üstlenerek, ailesine olan sorumluluğunu en iyi şekilde yerine getiriyor. Günlük yaşamını, Aşevinden aldığı yemekleri annesi ve çocuklarıyla paylaşarak sürdüren Göçmen, son iki yıldır çeşitli yardım kuruluşlarından ve vatandaşlardan gelen desteklerle yaşam mücadelesini güçlendiriyor.

Çocukların Günlük Hayatı ve Annelik İhtiyacı

Her gün okula götürdüğü çocuklarının 6 ve 7 yaşlarındaki kız ve erkek çocukları, okul çıkışında yine baba tarafından karşılanıyor. Çocuklar, genellikle anneleriyle birlikte olduğu izlenimini verse de, küçük oğlunun “Annem de artık bizi okula götürsün” serzenişleri, baba Hüseyin Göçmen’in içini sızlatıyor. Çocuklarına karşı her zaman dürüst olmaya çalışan Göçmen, “Annen şu an biraz rahatsız, hastaneden çıkınca gelir” diyerek, onların en doğal hakkı olan sevgi ve ilgiyi sağlıyor.

Hayatın Zorlukları ve Güzel Anlar

Göçmen, eşini kaybettikten sonra yaşadığı zorlukları ve ailesine olan bağlılığını şu sözlerle anlatıyor: “O zaman Osman 2,5 yaşındaydı, kızım ise 4 yaşındaydı. Henüz ilkokula başlamamışlardı. Sonrasında okula başladılar ve hayatımız daha da zorlaştı. Ama, halkımızın ve yakınlarımızın desteğiyle ayakta durmayı başardık. İnsanlar evlerimize kadar geldi, ziyaretler gerçekleştirdi, ihtiyaçlarımızı sordu ve yardım etti. Günlerimi, sabah 6’da kalkıp, çocuklarımın kahvaltılarını hazırlayarak, onları 7.30’da uyandırıp, temizleyip, okula götürerek geçiriyorum. Okul saatleri 9’da başlar, biz yaklaşık 15-20 dakika yürüyoruz. Öğlen çıkış saatimiz ise 14.20. Ben de genellikle 13.10 veya 13.15’te evden çıkıyorum, böylece her ihtimale karşı erken hareket ediyorum.”

İçten Duygular ve Çocuklara Verilen Güç

Çocuklarının hem annelik hem de babalık duygusunu yaşamanın getirdiği hem zorluk hem de güzellikler hakkında konuşan Göçmen, en büyük acısının oğlunun “Annem de gelsin” isteğine rağmen, ona “Annen şu an biraz rahatsız, hastaneden çıkınca gelecek” diyerek karşılık vermesi olduğunu belirtiyor. “Bazen, çocuklarım bana sorduğunda, onları avutmak ve güç vermek adına bu sözleri söylüyorum. Çünkü, onların sevgi ve güveni benim en büyük hazinem. Evlatlarım, benim hayat kaynağım ve onların varlığı, bana güç veriyor.” diyerek, ailesine olan bağlılığını vurguluyor.

Son olarak, Hüseyin Göçmen şunları ekliyor: “Evlatlarımız, en kıymetli varlıklarımızdır. Herkesin, özellikle de anne ve babaların, çocuklarına sahip çıkması gerekiyor. Onlar, bizim geleceğimiz ve en değerli emanetlerimizdir.”