Sözde değil özde ‘yaşayan’ tarih

Tarihi semt pırpırlanması diye bir şey var. Ne zaman durağa eski İstanbul’a giden bir otobüs yanaşsa bende oluyor mesela. Sanıyorum ki beni orada hiç bozulmamış, ziyarete açık tarihi yapılar karşılayacak; sokakta görüp ucundan gülümsediğim insanlar evine buyur edecek ve kalabalık, neşeli sofralara oturacağım.

Tabii çoğu zaman büyük hayal kırıklığı yaşıyorum. Ama Kocamustafapaşa ve civarının bana büyük ümit verdiğini söylemeliyim. Pek çok yapı hâlâ yaşıyor, yaşatılıyor; insanlar sıcak, samimi. Adını, 1512’de idam edilen Sadrazam Koca Mustafa Paşa’dan alan bir semt burası. Doğal olarak her köşesinden gerçekten tarih fışkırıyor.

Son durakta inince karşımda Mimar Sinan’ın 1585’te yaptığı Ramazan Efendi Camii beliriyor. Şu an restorasyon çalışmaları sürdüğünden kapalı.

Kocamustafapaşa Caddesi’nde müthiş güzel bir yapı daha karşılıyor. Üstünde Kocamustafapaşa İlkokulu (yalnız tabelayı yenilemek iyi olurmuş; ilköğretim okulu ifadesi değişince ‘öğretim’ kısmını silmişler, ‘ilk’ ve ‘okulu’ kelimelerinin arasından tren geçebilir şu an!) yazıyor, önünde veliler bekleşiyor.