(OSMANİYE) 6 Şubat Depremlerinde Hayatını Kaybedenlerin Hikayeleri

Depremin Derin İzleri ve Kaybedilen Sevdiklerimiz

6 Şubat tarihinde yaşanan büyük depremler, Osmaniye ve çevresinde yaşayan birçok ailenin hayatını derinden etkiledi. Bu trajik olayda, eşini ve kızını kaybeden Hayrettin Topalca, yaşadıklarını şu sözlerle dile getirdi: “Kızım vefat etmeden önce enkazın altındayken beni aradı, ‘Baba, biz enkazın altında kaldık, bizi kurtar’ dedi. Ama maalesef, onu kurtaramadılar.”

Depremin hemen ardından ailesinden 7 kişiyi kaybeden Emine Aksu ise, yaşadıklarını anlatırken Osmaniye’nin küçüklüğüne rağmen, büyük bir acı yaşadığını vurguladı: “Osmaniye küçük olabilir ama, depremi yaşayan 11 ilin içinde biz de vardık. Osmaniye’yi yok saymalarını istemiyorum. Çünkü burada her şeyimi, ailemi kaybettim. Sıfırdan yeniden ayağa kalkmaya çalışıyorum.”

Deprem Anı ve Sonrası Yaşananlar

Hayrettin Topalca, deprem günü Bolu’da çalışmakta olduğunu ve acı haberi orada aldığını belirtti. Kızının enkazdan kendisini aradığını ve yardım istediğini anlatırken, “Deprem gecesi hiç uyuyamadım. Eşim ve kızımla görüntülü konuşuyorduk, sonra aniden iletişim kesildi. Kızım, ‘Baba, biz enkazın altında kaldık, kurtar bizi’ dedi. Yollar kapalıydı, ulaşamadım. Ertesi gün, yol şartlarından dolayı ancak ulaşabildim ve maalesef, onları kaybetmiştim.”

Emine Aksu ise, o gece çalıştığı yetiştirme yurdunda nöbet tuttuğunu ve olay anını şöyle anlattı: “Sabah saat 04.17 civarında yuvada çocuklarla birlikteydik. Aniden gelen büyük bir sarsıntı ve gürültüyle yerden yükselen sesleri duyduk. Hemen aşağı indik ve çocukları güvenli bir bölgeye aldık. Ardından kendi evimi aradım, ulaşamadım. Ama şu anda hepsi burada; canlarım, eşim, kızım, iki oğlum ve ailem yanımda. Osmaniye, küçük bir yer olabilir ama, burada da büyük bir yıkım yaşandı. Bunu görmezden gelenler, Osmaniye’yi yok sayanlar var. Ama biz burada varız ve acımız büyük.”

Osmaniye’nin Hakettiği Saygı ve Anlayış

Depremin yaşandığı gece, çalıştığı yetiştirme yurdunda nöbette olan Emine Aksu, sözlerine şöyle devam etti: “Osmaniye, bu acıyı yaşayan ve yaşayanların sesi olmaya devam eden bir şehirdir. Kimse Osmaniye’yi unutmamalı. Burada, kimisi tek başına kaldı, kimisi ailesini kaybetti. Sesimizi duysunlar, biz de varız. 2 yıl geçti, sanki dün gibi. Çocuklarımın sesleri, kahkahaları kulağımda. İnsan yüreği, böyle büyük acılara dayanabilir mi? Ama biz, ayakta durmaya, yeniden başlamaya çalışıyoruz.”