Meşhur gazetecinin posta kutusuna mermi bırakıldı

Yeniçağ yazarı Yavuz Selim Demirağ, bugünkü yazısında posta kutusuna mermi bırakıldığını yazdı.

Geçen yıl evinin önünde 7 karakter bir grup göre saldırıya uğrayan arkasından hastaneye kaldırılan Demirağ, posta kutusuna mermi bırakanlara seslendi.

“Çocuklarımla ve ailemle uğraşmayın” diyen Yeniçağ yazarı, “O posta kutusuna koyduğunuz mermiyi polise falan teslim etmedim. O polis ki bundan böyle siyasi iktidarın kolluk gücü olduğu için güvenlik kameraları önünde, delilleri ile evimin önünde ‘İnfaz’ edilmem derhal bile elleri-kolları bağlandı” ifadelerini kullandı.

Yavuz Selim Demirağ’ın “Posta kutusuna mermi vazgeçme…” başlıklı yazısı şöyle:

Kısa 9… Uzun 9… Erbabı bilir 9 mm’lik fişeğin özelliğini… Tabancanın özelliğine, namlusuna, şarjörüne kadar kısadır, bazen de uzun… Tıpatıp, şairin ‘Kısa çöp uzun çöpten hakkını alır muhakkak’ dizelerini çağrıştırır…

SİHA, İHA… NB denen nükleer biyoloji ile ilgili silah… C4, C5, kıl, tüy… Umurumda yok… Ailem ve yakınlarımdan uzakta durun!.. Alın size gaye! Yazın Karaburun’da Hakkı Hocam’ın anne-baba ocağının taş evinde olacağım. Kışları büyükbaba-baba ocağı Kayseri-Talas ilçesinde Kamber Köyündaki mütevazı konağımızda olacağım buyurun gelin…

Anadolu toprakları temizdir, leke ve kin tutmaz. Emanete, ehline sahip çıkar… Ege’nin en ucu Karaburun’da ‘Efe ruhu’ ile Kayseri’de Kamber köyümde büyük babaannem Koca Zeynep gibi ne gedikliye ne de kumpasçılara teslim etmezler beni… Buyursun gelsinler… Ama geride bıraktığım çocuklarımla, ailemle uğraşmasınlar…

Posta kutusuna mermi bırakmak herzamanki mafya yöntemidir. Gelip, evimin önünde infaz etmeye kalktınız!

Susmadım!

Susturmanın, sindirmenin, teslim almanın yöntemi ergen çocukların ‘Aşk mektubu’ gibi posta kutusuna ‘Mektup’ yerine ‘Mermi’ hazırlamak ancak ve fakat ‘Korkaklığın; haysiyetsizliğin, şerefsizlik ve alçaklığın’ yansımasıdır…

O posta kutusuna koyduğunuz mermiyi polise falan teslim etmedim. O polis fakat artık siyasi iktidarın kolluk gücü olduğu için güvenlik kameraları önünde, delilleri ile evimin önünde ‘İnfaz’ edilmem derhal bile elleri-kolları bağlandı. Emir ile zanlılar 2 saatte özgür bırakıldı, aradan 1 yıl 1 ay geçtiği halde daha iddianame bile yazılmadı. ‘Niye ölmedin?’ diye sorulmadı bile.

‘Cumhuriyetin Savcısı’ zannettiğimiz görevliler ‘Davacı misin’ diye sormadı bile. HSYK’nın yapısı değiştirilmiş. Hakimler, Savcılar Kuruluna sorduk ne oldu diye yanıt yok. Adında ‘Hak’ ibaresi olan bakanlıktan da ses değil.

Dilekçelerimize, çığlıklarımıza yanıt yok. ‘CİMER’e yazın’ diyorlar… Memleketin bunca işi varken CİMER’i meşgul etmiyorsak, CİMER’e güvenmediğimiz anlamı mı çıkıyor! CİMER’in sahipleri ne de olsa ‘Geçmiş olsun’ bile demedi.

Kimse yol göstermeye falan kalkmasın. Memleketimin sınırlarını katiyen terketmeyeceğim. Sığınma gibi yola tevessül etmeyeceğim. Bir tek T.C kimliğim var. Öbür pasaport almaya asla niyetim değil. Ön adlarında STK (Sivil Toplum Kuruluşu) olan hiç bir kuruluştan maddesel-manevi yardım talebim olmadı, olmayacak! Kavgaların, vuruşmaların, dibine dek dövüşlerin içinden geldik. Kancıklığa, kumpasa da boyun eğmedik. Türkülerin içinden geldik. Pir Sultan’dan, Neşet Ertaş’a, Karacaoğlan’dan, Dadaloğlu’na değin ‘İsyan’ın ve ‘Duygu’nun insanıyız. ‘Gönül Dağı’ndayız.

Buyurun gelin. Yüreğiniz yetiyorsa tırmanın!

Yavuz Selim Demirağ / Yeniçağ GAZETESİ