Küçüklüğünden Doktorluk Hayali: Başarıya Adanmış Bir Yaşamın Öyküsü

Çocukluk günlerinden itibaren doktor olmak düşüncesiyle büyüyen Sonay Öztan Gökhan, mesleğine olan aşkını şu sözlerle aktardı: “Küçüklüğümden beri hep doktor olmak isterdim.” Eğitim sürecinde sosyal yaşama zaman ayıramadığını ifade eden Gökhan, mezuniyetini planladığı kadar kafe ziyaretini de özlediğini dile getirdi: “Üniversitede hiç kafeye gitmeden mezun oldum, keşke gitseydim diyorum.”

Gökhan, başarıya odaklanan bir çocukluk geçirdiğini ve ailesine karşı her zaman disiplinli biri olduğunu belirtti. Gençlik yıllarında “Başarılı olabilmek için” konuşmasıyla kendini yönlendirdiğini ve “Tek mutluluğun başarıyla olabileceğine inanan bir çocuktum” sözleriyle dikkat çekti.

KIZIMIN ÇOCUKLUĞUNU YAŞAYAMADIM başlığı altında duygularını paylaşan diş hekimi, hayatındaki en büyük fedakarlıklarından birinin annelik sürecinde yaşandığını anlattı: “Kızımın çocukluğunu yaşayamadım, kızım 13 günlüktü ben işe başladım.” İş hayatı ile annelik arasındaki dengeyi kurmada zorlandığını itiraf eden Gökhan, “Evlendiğim gün hamile kaldım” ve “Anne olduğumu kızım ilkokuldayken hissettim” ifadeleriyle bu süreçleri samimi biçimde aktardı.

Aile yapısına ve kişiliğine dair sözlerini paylaşırken, ablasının daha asi olduğunu, kendisini ise ailenin uysal kızı olarak gördüğünü anlattı. Toplumsal baskılarla ilgili olarak ise “Bana hep güçlü olmak zorundaymışım gibi hissettirildi” diyerek bu kalıba karşı duruşunu ortaya koydu.

ZİRKONYUM, LAMİNE KAPLAMAYA GÖRE DAHA MANTIKLI başlığıyla estetik diş hekimliği bölümüne geçiş yapan Gökhan, zirkonyum lamine kaplamanın daha mantıklı olduğunu savundu ve estetik ile dayanıklılık arasındaki farkı vurguladı. Ünlülerle çalışma konusuna da değinen hekim, “Ünlüler dünyasında samimiyet yok” sözleriyle sektördeki yapay ilişkileri eleştirdi. Kendisiyle ilgili olarak “Güngören’de yaptığım zirkonyum ile Nişantaşı’nda yaptığım zirkonyum aynıdır.” ifadesini kullanırken, hastalarına karşı her zaman eşit tutum sergilediğini belirtti.

Sonay Öztan Gökhan, kendisiyle barışık bir duruş sergilediğini vurguladı: “Ben Sonay olmaktan hiç vazgeçmedim, herkese eşit davrandım.”