Kara delik bir güç kaynağı olarak kullanılabilir mi? Bilim insanları kara delik hakkında oldukça ilginç bir çalışmaya imza attılar. Kara delikten enerji …

Glasgow Üniversitesi’ndeki bilim insanları bu sorunun cevabını, ”süper gelişmiş bir uzaylı uygarlığının bir kara deliği enerji kaynağı olarak kullanabileceği” biçiminde veriyor. Bilim insanlarının yaptığı araştırmaya kadar, çok gelişmiş uygarlıklar kara delik gibi devasa enerji kaynaklarını kullanabiliyor veya kullanabilir.

Söz konusu durum aslında asırlık bir bahis. Bu iddiayı doğruladıklarını duyuran bilim insanları, ses dalgalarını kullanarak yaptıkları egzersiz tamamen bazı sonuçlara ulaştılar.

Kara deliğin herhangi bir şekilde kullanılması fikri üstünde büyüyen fenomenin karşımıza ilk olarak 1969’da İngiliz fizikçi Roger Penrose’un ortaya attığı görüşler ile çıktığını görüyoruz. daha sonra 1970’lerde Doctor Who’nun ilk bölümlerinde karşımıza işlenerek çıkan bu fenomen, uzun bir süredir kafaları karıştırıyordu.

Roger Penrose, eğer süper gelişmiş bir uygarlığın üyesi iseniz, kara deliği enerji olarak kullanılabileceğini söylüyor. Peki bu nasıl oluyor? Bir nesneyi alıp bir kara deliğin durum ufkunun dış bölgesine indirebilirseniz ve durağan kalmak için ışık hızında hareket edebilirseniz, enerjiyi üretebileceğinizi söylüyor.

Bu kesinlikle kulağa çok yararsız geliyor fakat gelişmiş teknoloji ile birlikte Penrose bunun olası olabileceğini bahis etmişti.

Söylemeye lüzum değil, kara delikler verimlilik açısından uğraşmak fantastik bir mühendislik gerektirecektir, böylece sadece fazla gelişmiş bir medeniyetin böyle bir çalışmaya yapacağını bildirmek yanlış olmaz. Penrose’un teorisini belli olmak isteyen fizikçi Yakov Zeldovich, 1971 yılında bükülmüş ışıkları içeren bir deney gerçekleştirdi.

Bükülmüş ışık, bir ışınının dalga cephesinde yani abes çekirdeği etrafında sarmal veya “bükülmüş” bir şekle geldiği noktaya dürüst şekil değiştirmesi olarak tanımlanıyor.

Zeldovich, bükülmüş bir ışık hüzmesi içten hızda dönen bir metal silindire karşın olsaydı, yansıyan ışının Doppler etkisindeki bir acayiplik nedeniyle silindirin dönüşünden ortaya meydana çıkan enerjiyi alacağını söyledi. Yani bu durumda karşımıza dönüştürülmüş enerji çıkıyor.

Yapılan deneylere tarafından kara delik hala muamma

Olayın tıkandığı kısım ise şu; laf konusu silindirin saniyede milyarlarca kez dönmesi gerekiyor ve bu da bizi ‘’çok daha gelişmiş bir uygarlığın’’ gelişmiş, kusursuz mühendislik bilgisine götürüyor.

Glasgow Üniversitesi Fizik ve Gökbilim Okulu’ndan Marion Cromb liderliğindeki bir grup bilim insanı 50 yıldır çözülemeyen fenomen üstüne odaklandı. Odaklandıkları konuysa, bizim aklımızın ve bilgimizin yetmeyeceği bükülmüş ışık yerine, daha düşük bir frekansta çalışan ve etrafımızda sadece insanlar kadar yapı edilebilecek bir durumun değerlendirilmesiydi.

Söz konusu aygıt

Araştırmacıların yaptıkları şey, bükülmüş ses dalgaları meydana getirmek için minik bir hoparlör kurmaktı. Köpük yapıda tasarlanan nesnenin sesleri yakalayarak, sesi emmesi hedeflendi. Doppler efektinin Penrose ve Zeldovich teorilerinin kanıtlanması için çıkılan yolda, mikrofonlar kullanıldı ve ses dalgalarının belirlenen frekansları ölçüldü.

Bilim insanları laf konusu karmaşık deneylerini gerçekleştirdikten sonradan ortaya meydana çıkan sonucun umut verici olduğunu, daha bakir aşamada olan bu çalışmanın, ilerleyen evrelerinde çok daha sonuçlar vereceğini söylüyor. Laf konusu alıştırma Doppler ve Zeldovich fenomenleriyle uyuştuğu söyleniyor.