Fukuşima Nükleer Santrali’ndeki Atık Su Boşaltımı 2037’ye Sarkaçlı

Japonya’da Fukuşima Dai-içi Nükleer Santrali’nde biriken ve radyoaktif özellikleri nedeniyle büyük kaygı yaratan işlenmiş atık suyun okyanusa boşaltım planlarının, öngörülen takvimin ötesine, yani 2037 yılı ya da daha sonrasına sarkabileceği ortaya çıktı. Bu gelişme, Japonya’daki enerji ve çevre politikalarını yakından ilgilendiren önemli bir konu haline geldi.

Japon basını, Nükleer Hasar Telafi ve Hizmetten Çıkarma Kurumu yetkililerinden Fuketa Toyoşi’nin yaptığı açıklamaya dayandırılarak, söz konusu planın bazı zorluklar nedeniyle gecikebileceğine işaret etti. Fuketa, özellikle Fukuşima bölgesinde radyoaktif atıkların denize boşaltım sürecinde yaşanabilecek gecikmelerin, planlanan takvimi aşabileceğini belirtti. Bu nedenle, planlanan 2030 yılı hedefinin ötesine geçilerek, 2037 veya daha sonraki bir tarihe sarkma ihtimali üzerinde duruluyor.

Öte yandan, santralin işletmecisi Tokyo Elektrik Enerjisi Şirketi (TEPCO) tarafından yapılan açıklamada, santraldeki reaktörlerin 2051 yılına kadar tamamen devreden çıkarılmasının hedeflendiği ve bu doğrultuda çalışmaların devam ettiği bildirildi. Açıklamada, bu planın uzun vadeli bir vizyon olduğu ve sürecin çeşitli zorluklara rağmen kararlılıkla sürdürüldüğü vurgulandı. Ayrıca, hükümet ve TEPCO’nun uzun dönem planlarında herhangi bir değişiklik yapılması halinde, bu durumun santralin tasfiyesi ve atık suyun boşaltımı gibi kritik süreçleri etkileyebileceği belirtildi.

Fukuşima Kazasının Ardından Gelişen Süreç

2011 yılında, 9 büyüklüğünde gerçekleşen büyük deprem ve ardından gelen tsunami, Fukuşima Dai-içi Nükleer Santrali’nde ciddi radyoaktif sızıntılara neden olmuştu. Bölgede yüz binlerce kişi, sızıntı ve tehlike nedeniyle evlerini terk etmek zorunda kalmıştı. Bu olay, Japonya’nın enerji politikalarında köklü değişikliklere yol açarken, bölgedeki yaşamı da derinden sarsmıştı.

Santraldeki radyoaktif maddelerin tamamen kontrol altına alınması ve güvenli bir şekilde tasfiyesi ise önümüzdeki on yıllar boyunca sürecek karmaşık ve maliyetli bir süreç olarak görülüyor. Uzmanlar, bu sürecin uzun ve zorlu olacağını, bölgenin ekolojik ve insan yaşamı açısından ciddi riskleri barındırdığını belirtiyorlar.