Çocukluğumda yaşadığım İstanbul’u anlattım

84’üncü yaşınızda hayatınızı yazmak iyi geldi mi?
– Çok iyi geldi. Roman yazmayı düşünmüştüm ama hayatımı yazmak aklıma gelmemişti. Çok seneler önce bir falcı, “35 yaşından sonra yazar olacaksınız” deyince gülmüştüm. 35 oldum, 45 oldum, 80’imi geçtim, meğer bugüne kısmetmiş.

1955 yılında katıldığımız partiden.

Hep güzel anılarınızı yazmışsınız. Hayatınız gerçekten bu kadar sefa içinde mi geçti?
– İnsan güzel şeyleri daha kolay hatırlıyor. Annemin, babamın ve eşimin vefatından başka, Allah’a çok şükür ki, acıklı bir şey yaşamadım. Çok güzel bir hayatım oldu. Yine dünyaya gelsem aynı hayatı yaşamayı isterim. Kitabı yazma nedenim de aslında hayatımı anlatmak değildi. Çocukluğumda ve gençliğimde yaşadığım İstanbul’u anlattım. Kapımızın önünden Musevi zerzevatçı geçerdi, insanlar Beyoğlu’na çıkarken bir başka giyinirdi. Bunları artık kimse bilmiyor. Cumhuriyet Bayramı’nda kadınları şapka ve eldivensiz, erkekleri frak ve silindir şapkasız göremezdiniz. Eşim Rahmi diplomat olduğu için birçok ülkede görev yaptı. Kitapta bir sefire olarak dünyayı da yaşadığım kadarıyla göstermeye çalıştım.

Mezuniyetimize ait bir fotoğraf…