Bir psikolog neden cep telefonlarına aşık olduğumuzu 3 maddede açıklıyor

1) Genişletilmiş öznenin bir parçası

İnsan yavrusu ilk doğduğundan yaklaşık 2 yaşına kadar kendini bakıcısıyla bir zanneder. İkisi aynı beden gibi, annenin memesi kendi memesi, kolu kendi koludur. Zamanla bu geniş ben bakıcıdan nesnelere doğru hareket eder. Örneğin küçük çocukların uyku oyuncakları buna iyi bir örnektir.

20’nci yüzyılın önde gelen isimlerinden Amerikalı psikolog William James, genişletilmiş özneyle alakalı ilk argümanı ortaya koydu. James, “Psikolojinin Prensipleri”nde, benliği bir insanın yalnızca bedeni ve ruhsal güçleri değil çamaşırları ve evi, karısı ve çocukları, “benim” diyebileceği her şeyin toplamı olarak tanımladı.

Açıklandığı gibi para veya başka bir kıymetli nesneyi içerebilen bu genişletilmiş öznenin sahip olduğu şeylerden birini kaybetmesi büyük bir kayıp hissine yol açabilir. Örneğin, erken çocukluk döneminde kullanılan uyku oyuncağının kaybedilmesi evde büyük kriz sebebi olabilir, çocuk büyük tepkiler verebilir.

Tartışmalı olarak, telefonlar da benzer bir rol oynamaktadır. Telefonumuzu düşürsek veya bulamasak ani bir kaygı hissetmek çoğu insan için nadir değildir. Benim tecrübelerime göre, birçok kişi aynı şekilde düşünüyor. Bu çoğumuzun cihazlarımızı ne sıklıkta kontrol ettiğimize de yansıyor.