Yılmaz Özdil yazdı: “Tukaş kadar insan olsak yeter”

Hopa’nın zümrüt gibi Dereiçi köyünde dünyaya geldi.

Bembeyaz ekmeğini maden ocaklarının zifiri karanlık dehlizlerinden çıkaran bir babanın evladıydı.

İlkokulu köyde okudu, ortaokulu beldede, peki ya lise? O yoktu.

Artvin’e gitmesi lazımdı, ona da para yoktu.

Henüz 13 yaşındayken gurbete çıktı, tee Batman’a, amcasının yanına gitti, meslek lisesinde elektrik bölümünü okudu, üniversite sınavına girdi, Zonguldak Maden Teknik Okulu’nu kazandı.

Maden mühendisi olacaktı.

Ama ne mümkün, dört yıl nasıl kalacak oralarda, hangi parayla?

Hayalini kurduğu mühendislikten vazgeçmek zorunda kaldı.

Mecburen Rize’ye gitti, Öğretmen Okulu’na yazıldı.

Niye Rize derseniz… Kendisinden sonra dünyaya gelen ikiz kardeşleri Rize Ticaret Lisesi’ne gidecekti, babaları maden ocağından emekli olmuştu, ek gelir sağlamak için balıkçılığa başlamıştı ama, yetişemiyordu, ailenin en büyük oğlu olarak kardeşlerinin eğitim masraflarına omuz vermesi gerekiyordu.

Çaykur’a girdi.

YAZININ TAMAMINI BURAYA TIKLAYARAK OKUYABİLİRSİNİZ