Şebnem Ferah 99 Depremi’ni hatırlattı!

İşte Şebnem Ferah’ın takipçilerini 99 depremine götürdüğü o satırlar:

“Fotoğraftaki 3-4 yaşlarımdan kalma, kırılmış bir oyuncak piyano. Küçücükken her bir tuşuna dokunduğumda kendime kocaman dünyalar yaratmayı öğrenmişim. Tabii sonradan bazı objeler sembolikleşebiliyor; annem ve babam bu oyuncağımı hep saklamışlar… 

1999 depreminden sonra enkazdan bu oyuncak kırılmış parçalarıyla bir sekilde çıkmış. Bana bir poşetin içinde verdiler. İnanın detay hatırlamıyorum. Poşeti açtığımda kırılmış bir oyuncak ve bolca beton tozu vardı. Un ufak olmuş o beton parçaları bizden babamızı, binlerce insandan sevdiklerini almıştı…

Poşeti aynen o şekilde bir kutuya koydum. Aradan 20 yıl geçti. Bir kez bile o kutuya dokunamadım.

Dün gece hiç uyumadım. O kutuyu açtım, parçaları elimden geldiğince yapıştırdım. Henüz bitmedi, biraz daha uğraşmam gerek…

Biraz da düşündüm tabii:

48 yaşında koca bir kadın oldum, her yerde ve her şeysiz yaşayabileceğimi, daha doğrusu hayatta kalabileceğimi düşünürüm hep. Ama zaman-mekan anlayışım oldukça değişti… bazı saniyelere bir ömür sığdırabilirim, bir sevdiğime birkaç saniye sarılıp vedalaşabilir ve o saniyeleri hayatımın geri kalanında her an yaşayabilirim. Sağlam olduğunu düşündüğüm her şey saniyeler içinde silinebilir. Şimdi beni herhangi bir zaman diliminin o saniyelerden daha uzun sürdüğüne kim inandırabilir?

Pek çok şeyi birbirine eklediğimde düşünüyorum da artık yaralanmış biriyle karşılaştığımda fark edebiliyorum, hissedebiliyorum, hiçbir şey anlatmasına gerek yok…

Dün akşam Elazığ ve çevresinde insanların büyük çoğunluğu; izlerini kalplerinde ömür boyu taşıyacakları şekilde yaralandı. Acılarını derinden paylaşıyorum. Hayatını kaybedenlere rahmet, yakınlarınaysa kendilerini onarabilmeleri için kuvvet diliyorum…”