Samanlıktan çıkan şık bir otomobil, Savarona’nın otel bahçesinde bulunan filikası, vasiyete konu olan tekne… Rahmi M. Koç anlatıyor…

Beni en çok memnun eden, direksiyonunun solda olması
MG A MODEL, 1955
Ben iş hayatına otomobilcilikle başladım. Dearborn’daki Henry Ford Müzesi’ni görünce 1950’den evvelki arabalara merakım arttı. Bu otomobil de takribi o yıllardan… Üretiminin durdurulduğu 1962 yılına kadar Britanya’nın en popüler spor otomobillerinden biriydi. Bu sürede 101 binden fazla satıldı ve Britanya’nın en fazla ihraç ettiği araba modeli oldu. Bundan yıllar evvel müzemize katmak üzere bir MG aramaya başlamıştık. Kendi vatanı İngiltere’de çok pahalı idiler. Bu nedenle Amerika’daki arkadaşımız Hakan Sayın’dan ricada bulunduk. O da şansımıza iki tane birden buldu. Bunlardan bir tanesine hiç el değmemişti ve 10 sene evvel bir samanlıkta bulunmuştu. Diğeri ise bir çiftlikte idi. İkisini de aldık, restore ettik. Beni en çok memnun eden ise ikisinin de direksiyonunun solda olması. Motoru 4 silindirli ve 77 hp gücünde. Çok şık bir klasik.

Sulara gömülmekten kurtuldu
MAID OF HONOUR AMİRAL TEKNESİ, 1927
Bu tekne 1927 yılında İngiliz Deniz Kuvvetleri için İngiltere, Cowes’deki J. Samuel White&Co. tersanesinde inşa edildi. Geçmişinin yanı sıra dizel motora sahip ilk pirinç bacalı askeri teknelerden biri olması onu özel yapıyor. Tekne önce HMS Rodney, HMS Nelson ve ardından da HMS Hood gemilerine hizmet etmiş. HMS Hood yaklaşık 1500 kişilik mürettebatı ile 1941’de, Alman savaş gemisi Bismarck’ın saldırısıyla battı. Gemiye ait bu amiral teknesi ise o sırada, limanda tamirat görüyordu. Böylece sulara gömülmekten kurtuldu. New York ve Wisconsin’de uzun yıllar boyunca, farklı farklı kişilerin hizmetinde kullanıldı. Bu kişilerden biri de Nazenin II, III, IV teknelerini yapan Palmer Johnson firmasının sahibi, dostum Mike Kelsey idi. Bu tekneyi 30 sene evvel onun tersanesinde görmüştüm. “Bunu bana sat, müze kuracağım” dedim. “Veremem ama öldüğüm zaman sana vasiyet edeceğim” dedi. Toprağı bol olsun, çok içerdi. Antibes’teki evinde merdivenlerden düşerek vefat etti ve tekne oğluna kaldı. Oğlu da apar topar bir Amerikalı’ya satmış. Aradık, bulduk. 2014 yılında ağır tahribata uğramış bir durumdayken aldık. İngiliz tekne ustası Michael Summers’ın gözetiminde 2.5 yıl süren bir restorasyon geçirerek müzemizde sergilenmeye başladı.