Munzur’un Kalbinde Akış: Doğa ile Bütünleşen Sessiz Yürüyüş ve Su Altı Sesleri

Belçika’da yaşayan performans sanatçısı Hüseyin Umaysız, Munzur Vadisi’nde yaklaşık yirmi kişilik bir toplulukla sabahın erken saatlerinde doğayla buluştu. Balı Deresi boyunca meşe ağaçlarının gölgesinde gerçekleştirilen bu deneyde katılımcılar çıplak ayaklar üzerinden derelere adım atarak su, rüzgâr, kuş sesleri ve yaprakların fısıldadığı doğa seslerine odaklandı. Vadideki sanatçılar da belirli aralıklarla türkü ve ağıtlarla ortamı dinledi.

Etkinliğin başlangıcında, Munzur Vadisi Milli Parkı’nın temiz havası ve sessizliğiyle uyumlanan ekip, sabahın ilk ışıklarıyla ilerleyerek Balı Deresi’ne doğru yürüdü. Katılımcılar, suyun akışını ve çevresini sessizce gözlemledi; doğanın içsel ritmine dönük bir farkındalık elde etmeyi amaçladı. Ardından, dere kıyısında geçirilen uzun zaman diliminde suyun üzerine kurulan kısa süreli bir düzenekle su altı mikrofonlarıyla derin sesler dinlendi ve meditasyon ile derin bir dinlenme yaşandı.

“ONUN AKIŞIYLA BÜTÜNLEŞTİM” başlıklı deneyimde Serpil Alkış, Munzur Nehri’nin sesi ve serinliğiyle bütünleştiğini dile getirerek deneyimin büyüklüğüne vurgu yaptı. Sesin, doğanın kendine has akışıyla iç içe geçmesinin insan bilinci ve duyguları üzerinde yarattığı etkileri anlattı: Munzur gibi akmak ve doğanın ritmiyle kendini yeniden tanımlamak bu deneyimin özünü oluşturdu.

Sanatçı Hüseyin Umaysız, doğayla olan ilişkisini ve suyun insan yaşamındaki rolünü şu sözlerle aktardı: “Yaklaşık dört yıldır Munzur Nehri ile çalışıyorum. Suyun ritmiyle insanların ilişkisini inceleyerek, sessiz yürüyüşler ve gün içindeki paylaşımlarla doğayla birlikte bir gün geçiriyoruz. Amaç, insanların kendi içlerindeki ahengi hatırlamasına yardımcı olmak.” Ardından, katılımcılar için derin bir uykuya dalmayı sağlayan Munzur’un kalbindeki ses duygusuna kulak verilerek ruhu ve bedeni arındıran bir deneyim gerçekleştirildi. Bu akış, su yatağı üzerinde bir yatak kurup denizin coşkusuna kendini bırakmak fikrini doğurdu; suyun içindeki sesleri dinlemek ve doğayla birlikte akışa kapılmak hedeflendi.

Etkinliğe katılan Serpil Alkış’ın gözlemleri, Munzur Nehri’nin serinliğiyle bütünleşmenin sağladığı içsel dinginliği ortaya koyuyor: Kafam bomboş oldu, hayata dair düşünceler sessizleşti. Munzur gibi aktım; Munzur’la uyum içinde kaldım.

Sonuç olarak, katılımcılar doğanın kendine has ritmiyle buluşup arınma hissiyle ayrıldı. Munzur Nehri’nin akışını ve kalbindeki sesi dinlemek, insanların günlük hayatın karmaşasından bir an için sıyrılarak doğayla uyum kurmasını sağladı.