İç savaştan kaçtım!

class=’cf’>

◊ Neden dans her şeyin önüne geçti?

– Yaratıcı ve artistik bir ailede büyüdüm. Okula ilk başladığımda, sınıfta öğrendiğim her harf ya da sayıyı eve dönüşte duvarlara yazardım. Annem “yapma” demezdi, mimar olduğu için renkli kalemlerini benimle paylaşırdı. Babam ise enstrümanlarını verirdi. Bana kendimi mümkün olan her şekilde ifade etme fırsatı tanıdılar. Ama kendimi en özgür hissettiğim dal dans oldu.

◊ Cezayir’de büyüdünüz diye biliyorum…

– Ben 10 yaşıma gelene kadar Cezayir’de yaşadık. Sonra iç savaş nedeniyle Fransa’ya taşındık. O yüzden şimdi Suriye’deki çocukların neler hissettiğini çok iyi anlıyorum. Kaldı ki benim çocukluğumdaki savaş bu kadar şiddetli değildi, ona rağmen savaşın varlığını hayatımızda fazlasıyla hissediyorduk.

◊ Neler hatırlıyorsunuz o günlerden?

– Örneğin akşam 7’den itibaren sokağa çıkma yasağı başlardı. Evlerimize su haftada bir kere sadece 1 saat verilirdi. En temel besinlere ulaşmak bile bizim için lükstü. Marketler boştu.

Bizim çocukluğumuzda şekerlemeler falan yoktu. Zor zamanlardı, insanlar Cezayir’den kaçmaya çalışıyordu.

Eğer kaçarken yakalanırlarsa hapse atılıyorlardı.

 Ben ve ailem yasal olarak ülkeden çıkma şansına sahip şanslı azınlıktık. Yaşamayanların anlaması zor bir durum.

 LOS ANGELES’A YERLEŞME SEBEBiM MICHAEL JACKSON

◊ Cezayir, Fransa ve şimdi Amerika… Bu üç kültürü karşılaştırmanızı istesem…

– Los Angeles’tayım artık. Burayı haritada arayıp bulma sebebim Michael Jackson’dı. Anneme çok hayran olduğum Micheal Jackson’ın nerede yaşadığını sormuştum. “Los Angeles” demişti. Dans, hayatımın bir parçası oldu. Madonna ile dünya turnesine çıkmak için seçildim. Turne öncesi tüm provaları Los Angeles’ta yaptık. Turne sona erip de dönüş biletimi nereye istediğimi sorduklarında hiç düşünmeden “Los Angeles” cevabı verdim. 10 yaşımdayken güvenli bir ülkede yaşamak için Fransa’ya taşındık. Fransa, ilk başlarda Cezayir’de sahip olmadığım şekerleme ve oyuncakları temsil ediyordu benim için. Los Angeles’a taşınmak ise kendimin, özgürlüğümün varış noktasıydı. Cezayirli olmaktan gurur duyuyorum. Kanımda Fransız kültürü taşımaktan gurur duyuyorum. Los Angeles’ta yani kendi seçtiğim varış noktamda olmaktan, başarmaktan gurur duyuyorum.

ETRAFTA DOLANIP “HEY BEN BAŞARDIM” DEMiYORUM

 ◊ Vazgeçmiyorsunuz, çalışkansınız, hırslısınız, meraklısınız. Sizin gibi başka ülkelerden gelip de Hollywood’da başarı arayanlara ne tavsiye edersiniz?

– Burada başarının belli bir sırrı yok. Etrafta dolanıp “Hey ben başardım” da demiyorum. Benim motivasyonum sanata olan derin sevgimdi. Hiçbir zaman kendimi yeterli görmüyorum, filmlerimi izlerken korkudan siniyorum. Aklımda hep aynı soru: “Daha iyi nasıl yapabilirdim?” Dans ederken de böyleydim ben. Kendini işine adamış bir insanım, disiplinliyim ve hâlâ daha iyisi için çabalıyorum.