Depremin Ardından Yalnızlaşan Barış: Ailenin Umudu ve Zorlu Tedavi Çağrısı
Depremin ardından yalnızlaşan barış, ailenin umudu ve zorlu tedavi çağrısını anlatan dokunaklı bir yolculuk.
Depremin ardından Defne ilçesinde yaşayan 50 yaşındaki Semra Özbay ile 23 yaşındaki oğlu Barış Özbay, kaybettikleri evleri ve sevdikleriyle birlikte büyük bir mücadeleye girişmişlerdi. Üç yıldır süren bu süreçte Barış, sanal dünyaya bağımlı hale gelerek günlük yaşamın temel ihtiyaçlarını yerine getirmekten dahi uzaklaşmış durumda.
3 YILDA EVDEN HİÇÇE ÇIKMADI ifadesiyle Barış’ın hayatı adeta evinin duvarlarıyla sınırlı kaldı. Annesinin gözleri önünde durumu giderek ağırlaşan genç, günlük yaşamsal aktivitelerin çoğunu yapamıyor ve annesi her gün onun için acı çekiyor.
Elimde olsa tuvalete bile gitmem diyen Barış Özbay, süreci atlatmak için tedaviye başvurmayı istemediğini belirtiyor ve şu anki halini şöyle özetliyor: Genelde uyanıyorum, tuvaletimi yapıyorum, yemeğimi yiyorum ve sonra telefonla oyalanıyorum. Duvarları izliyorum ve akşam olmasını bekliyorum; bu rutini sıkıştırıp yaşamın dönüp durmasını sağlayan tek yol bu görünüyor. Depremin yaklaşan etkileriyle birlikte, iki ay öncesinde kendini eve kapattığını ve üniversiteyi bıraktığını da ekliyor. “Banyo yapmıyorum, çok istemiyorum” diye ekleyen Barış için umut ışığı, yeni bir motivasyonu ve profesyonel destekten geçtiğini duyurmasını bekleyen annesi Semra Hanım’da da büyük bir endişe yaratıyor.
“HAYALİM YOK” sözleriyle yola devam eden Barış, hayata dönmek istemediğini ifade ediyor. Kendine güven duygusunu yitirmiş durumda olan genç, dışarı çıkmaktan ve sosyal iletişimden de kaçınıyor.
“Sadece telefona bakıyorum” diyen annesi Semra Özbay ise oğlunun 3 yıldır duş almadığını ve günlük temel ihtiyaçlarını karşılamada büyük zorluklar yaşadığına dikkat çekiyor. Oğlunun eskiden çok başarılı bir öğrenci olduğunu ve şimdi yaşananlarda ailesini derinden etkilediğini belirtiyor. “Egzama hastalığı da var; üç yıldır banyoyu bıraktı. Banyo yapmayı isteksizce de olsa yaptırmaya çalışıyoruz ama çoğu kez zor oluyor.” şeklinde konuşuyor.
Anne, son çare olarak yetkililerden ve yardım kuruluşlarından destek talep ediyor. Oğlunun tekrar topluma kazandırılması için gerekli tedavinin bir an önce başlatılmasını umuyor.