Deprem Sonrası İzolasyon ve Dijital Bağımlılık: Anne-Çocuğun Umutla Yeniden Başlama Mücadelesi
Deprem sonrası izolasyon ve dijital bağımlılık üzerine anne-çocuğun umutla yeniden başlama mücadelesi: dayanışma, iyileşme ve güçlenme yolculuğu.
Depremlerden sarsılan Hatay’da, 3 yıla yakın süredir evden çıkmayan ve sadece telefonla bilgisayarla vakit geçiren 23 yaşındaki Barış Özbay, sanal dünyaya kapılarak hayata tutunmaya çalışıyor. Annesi Semra Özbay, oğlunun eski enerjisini ve günlerini geri kazanması için destek istiyor; çünkü deprem sonrası her şey değişti ve Barış’ın günlük yaşamı adeta durdu.
Yaşanan felaket Barış’ın ailesiyle birlikte hayatını da değiştirdi. Evini ve sevdiklerini kaybeden aile, zor bir süreçle karşı karşıya kaldı. Depremin ardından Barış, öğrenimini yarıda bırakarak bilgisayar ve cep telefonu bağımlılığına yöneldi; duş almayı, kişisel bakımı yapmayı ve temel ihtiyaçlarını bile yerine getirmek konusunda isteksizleşti. Evden çıkmayan Barış’ın annesi Semra, her gün onun için acı çekiyor ve oğlunun yeniden hayata bağlanmasını umuyor.
Barış’ın kendini güçsüz ve umutsuz hissettiği anlar arasında, sabahları uyanıp temel ihtiyaçlarını karşılayıp oturduğu yerden telefonuyla oyalanmak, akşam olana dek duvarlara bakmak gibi rutini var. Üniversiteye lojistik bölümünde devam eden Barış, depremden iki ay öncesinde kendisini eve kapatmaya başlamış; o günden sonra hayatında hiçbir şey istemez hâle gelmiş. Banyo, yemek ya da tırnak kesimi gibi temel eylemler bile zor gelmeye başlamış.
“Kendimi eve kapattım, sadece telefon ve bilgisayarla oynuyorum; hayalim yok,” diyen Barış, tedavi görmek istemediğini ifade ediyor. Gün boyunca evden çıkmayan ve dışarıya adım atmayan genç için tek amaç, zaman geçirmeden hayata dönmek. Ancak bu süreçte yaşamın basit zevkleri bile ona uzak görünüyor.
Semra Özbay ise oğlunun değişimini sık sık dile getiriyor: Depremde evlerini ve yakınlarını kaybettikten sonra Barış’ın banyo alışkanlığı tamamen aksamış; eski yaşamındaki enerjiyi kaybettiğini anlatıyor. Oğlunun egzama hastalığı da bulunuyor ve bu süreçte annesi olarak onun yanında olmanın zorluğunu her gün yaşıyor. Depremden önce Barış’ın sosyal ve akademik başarısı övülürken, artık iki taraf için de destek arayışı sürüyor. Annenin talebi net: Yetkililerden ve topluluktan yardım alarak oğlunun tekrar hayata dönmesini sağlamak için tedavi ve destek almak.
İletişim ve umut için umut, Barış’ın yeniden kendi dünyasına dönmesini ve ailesinin bu süreci birlikte atlatmasını sağlayacak adımları içeriyor. Yetkililerden ve toplumdan gelecek destek ile Barış’ın rehabilitasyon süreçleri hız kazanabilir ve anne ile oğul arasındaki bağ güçlenebilir.