Batmanlı ‘Seyyar Bakkal’ köy yollarında takasla ticaret yapıyor

Gercüş ilçesine bağlı Yakıtlı köyünde yaşayan İlhan Çelik, köyündeki yaşamın ve geleneklerin bir parçası haline gelen seyyar satıcılık mesleğine gönülden bağlı. Yıllar boyunca babasının izinden giderek, onun mirasını devralan ve 16 yıldır köyleri gezerek ihtiyaç sahiplerine ulaşan Çelik, sadece bir satıcı değil, aynı zamanda köylerin umudu ve sıcaklığı olmaya devam ediyor. Minibüsüne yüklediği temizlik ürünleri, atıştırmalıklar, günlük gıda ve şekerlemelerle köyleri adeta bir pazar yerine çeviren İlhan Bey, köylülerin yüzlerindeki tebessümü ve mutluluğu görmekten büyük keyif alıyor.

Çelik’in minibüsü, sadece bir taşımacılık aracı değil, aynı zamanda köylerin ve çocukların yaşamına renk katan bir mobil sevgi kaynağı. Köydeki çocuklar, onu gördükleri zaman ellerinde kovalarla koşarak minibüse yaklaşıyorlar. Onlar, getirdikleri buğday, arpa, ceviz ya da kuru üzüm karşılığında, istedikleri şeker, çikolata veya meyve suyu ile tatlı anlar yaşıyorlar. Bu alışverişlerde para yerine, doğal ürünler takas ediliyor ve İlhan Bey, kendi ailesinin ihtiyaçları doğrultusunda bu ürünleri kullanarak, geleneksel dayanışmayı sürdürüyor. Bu uygulama, köydeki yaşamı daha anlamlı ve samimi kılıyor.

“Dayı Gel” Diyen Çocuklara Kayıtsız Kalmıyor

İlhan Çelik, mesleğini sadece geçim kaynağı değil, aynı zamanda gönül işi olarak görüyor. Anadolu Ajansı muhabirine yaptığı açıklamada, şunları dile getiriyor: “Babamdan bana kalan bu mesleği sürdürüyorum. Köylerde bakkal olmayınca, çocuklar beni görünce büyük sevinç yaşıyor. Zaman zaman arayıp ‘Dayı, amca gel, sen gelince mutlu oluyoruz’ diyorlar. Kalplerini kıramıyorum, yollara düşüyorum.”

Köylülerle kurduğu bu özel bağ sayesinde, sadece satıcı değil, aynı zamanda köyün bir parçası haline gelen Çelik, hem çocukların hem de kadınların ihtiyaçlarını karşılamanın gururunu yaşıyor. Onun minibüsü, köylerdeki yaşamın ve dayanışmanın sembolü haline geliyor.

“Sevgiyle Yapıldığında Meslek Değil, Gönül İşidir”

Yüceköy köyü muhtarı Hüseyin Yılmaz, İlhan Bey’in köy için taşıdığı anlamı şu sözlerle anlatıyor: “Eskiden ulaşım zor olduğu için alışverişi köye gelen seyyar satıcılardan yapardık. O zamanlar 5-6 satıcı aynı anda gelir, köyün ihtiyaçlarını karşılarlardı. Günümüzde bu meslek neredeyse kayboldu, ama İlhan kardeşimiz hâlâ düzenli olarak gelir. Çocuklar onu görünce mutlu oluyor, şeker, çikolata, ev malzemeleri alıyorlar. Parası olmayanlar ise badem, mercimek, buğday veya arpa vererek alışveriş yapabiliyorlar. Bu, köylüler için büyük bir kolaylık ve dayanışmanın göstergesidir.”

Minibüs yolunu en çok çocuklar sabırsızlıkla bekliyor. Onlardan biri olan Göknur Yıldız, İlhan Bey’i sevgiyle anlatıyor: “5 kilo arpa verdim, karşılığında şeker ve çikolata aldım” diyerek, köydeki bu özel alışverişin sıcaklığını dile getiriyor. Her hafta kilometrelerce yol kateden ve köylülerin yüzlerini güldüren İlhan Bey, sevgiyle yaptığı bu mesleğin, geleneksel dayanışmanın ve samimiyetin canlı bir örneği olduğunu kanıtlıyor. Bu hikâye, unutulmaya yüz tutmuş mesleklerin bile sevgiyle yapıldığında ne kadar kıymetli olabileceğini gösteriyor.