Ateşbaz-ı Veli Türbesi: Ziyaret ve Paylaşım Geleneğinin Yaşayan Mirası

Yusuf Bin İzzeddin olarak anılan Ateşbaz-ı Veli, Mevlana Celaleddin-i Rumi’nin öğrencisi ve aşçısı olarak bilinir. Türbesi, Konya’nın Meram ilçesinde ziyaretçilerini karşılar; Selçuklu mimarisinin izlerini taşıyan yapı, Şeb-i Arus dönemlerinde pek çok kişinin yola düşmesini sağlar.

TÜRBEDARLIK GELENEĞİ Türbenin bakımı, 1285 yılında vefat eden Ateşbaz-ı Veli’nin ardından nesilden nesile aktarılarak sürdürülüyor. Türbedarlık görevi, resmi kayıtlardan da özenle devam eden bir hizmet olarak kabul ediliyor.

TUZ İKRAMI GELENEĞİ Ziyaretçiler, Mevlana’nın Ateşbaz-ı Veli için ettiği duayı hatırladığında yanlarına aldıkları tuzu bırakarak türbeden biraz tuz alır. Bu tuzun, Mevlana’nın duasının bereketini simgelediğine inanılır.

“NİYET, PAYLAŞMAKTIR” MEVLANA’NIN DUASI VE TUZUN HİKAYESİ Bekleyenler, Mevlana’nın Ateşbaz-ı Veli’ye yönelttiği duayı aktarırken derin bir hikâye paylaşır: “Mevlana, ‘Bugünkü yemekler odun ateşiyle değil, aşk ateşiyle pişmiş’ der. Bu söz sonrası ‘Ateşbaz’ lakabı ortaya çıkar. Mevlevilikte Ateşbaz makamı en yüksek mertebelerden biridir. Dualarda, ‘Senin tuzundan alan huzur bulsun’ ifadesi geçer. Ardından Ateşbaz-ı Veli, ‘Bir kazan yemekte bir çimdik tuzum olsun’ der.

“TUZU BİLENLER GETİRİR, BİLMEYENLER GÖTÜRÜR” Paylaşmanın özü, niyette saklıdır. Bekleyenler, getirilen tuzu başkasıyla paylaşır ve böylece hayır işlenmiş olur. Bu hizmeti Allah rızası için, aynı edep ve anlayışla sürdürmek amacındayız. Yüzyıllardır devam eden bu gelenek, Ateşbaz-ı Veli Türbesi’ni sadece ziyaret edilen bir nokta değil, aynı zamanda maneviyat ve paylaşımın simgesine dönüştürür.

Kaynak: Ensonhaber