Soma’dan Bir Yardım Hikayesi: Cevdet Demirkan ve Şehit-Gazi Çocuklarına Destek

Soma’nın Kalbinden Bir Yardımseverlik Hikayesi

Manisa’nın Soma ilçesinde yaşayan ve uzun yıllardır oyuncak satıcılığı yapan Cevdet Demirkan, şehit ve gazi çocuklarına gösterdiği duyarlılıkla toplumun takdirini kazanıyor. On yıldır küçük tezgahında oyuncak satışı yaparak hayatını sürdüren Demirkan, özellikle son sekiz yıldır yaptığı ücretsiz yardım faaliyetleriyle öne çıkıyor.

Demirkan, kimliğiyle şehit veya gazi çocuğu olduğunu belgeleyen herkese, yüzlerini güldüren oyuncakları hediye ediyor. Bu anlamlı davranışında, çocukların mutluluğuna katkıda bulunmanın kendisi için büyük bir gurur kaynağı olduğunu belirtiyor.

Yardımlarını Daha Da Genişleten Bir Tezgah ve Toplum Desteği

Tezgahının yanına koyduğu bir kumbara sayesinde, çevreden gelen duyarlı vatandaşların da katkılarını alan Demirkan, bu sayede daha fazla çocuğa ulaşmayı amaçlıyor. Vatandaşlar, tezgahındaki uyarıcı yazıyı görünce, “Bizim de katkımız olsun” diyerek para bırakıyor ve bu yardımlar, Demirkan tarafından İzmir’den alınan yeni oyuncaklar aracılığıyla ihtiyaç sahibi çocuklara ulaştırılıyor.

Demirkan’ın Kalbinden Kopan Bir Hikaye ve Hayat Amacı

İzmir’de gerçekleşen bir şehit cenazesinde duyduğu derin etki, Demirkan’ın bu yardımseverlik hareketine başlamasına ilham kaynağı oldu. Kendisi, Zonguldak doğumlu olup, 12 yıldır Soma’da yaşıyor ve 10 yıldır oyuncak satışıyla geçimini sağlıyor. Emekli olmasına rağmen maaşının yarısının kesilmesi nedeniyle çalışmaya devam ediyor.

Demirkan, yaptığı açıklamada şunları dile getiriyor: “Ömrüm yettiğince, şehit ve gazi çocuklarına oyuncak yardımı yapmaya devam edeceğim. Bu benim için bir görev ve sorumluluk haline geldi.”

Çocukların Masumiyetinden Etkilenen Bir Adamın Kararı

Bir şehit cenazesinde, şehit oğlunun, çamur içindeki tahta arabasıyla oyun oynarken “Babam bana yeni araba getirecek” demesi Demirkan’ı derinden etkiledi. Bu olay onu, oyuncaklara ve bu yardımlara daha da bağlı hale getirdi. Soma’ya döndüğünde, yardımına devam etmek adına tezgahına bir kumbara yerleştirdi ve vatandaşların katkılarını bekliyor.

Demirkan, “İnsanlar bana kızıyor, ‘İhtiyacın var, neden böyle yapıyorsun?’ diye ama benim için önemli olan, bu çocukların yüzündeki mutluluktur. Bir ekmek yerine, yarım ekmek yerim, yeter ki onların yüzü gülsün,” diyerek sözlerini tamamlıyor.